پسوریازیس یک بیماری ژنتیکی التهابی است که پوست حدود 3 درصد از افراد را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در بیماری صدف یا پسوریازیس، سلول‌های پوست 10 برابر سریع‌تر از حالت عادی رشد کنند. زمانی که این سلول‌ها به سطح پوست می‌آیند و می‌میرند، پلاک‌هایی با پوسته‌ های سفید روی پوست شکل می‌گیرند. پسوریازیس به شکل کورک یا پاپول‌های پوسته ‌پوسته‌ای کوچک شکل می‌گیرند. زمانی که این پاپول‌ها به یکدیگر وصل شده و می‌پیوندند، پلاک‌ های پوسته‌ پوسته‌ای شکل می‌گیرند. این پلاک‌ها در پوست سر، آرنج‌ها و زانوها دیده می‌شوند. پسوریازیس یا بیماری صدف یک اختلال پوستی خشک و پوسته‌ پوسته‌ای است. این بیماری یک عارضه شایع التهابی مزمن و مربوط به سیستم خود ایمنی بدن است. تحقیقات نشان می‌دهد که این بیماری زمانی اتفاق می‌افتد که سیستم ایمنی بدن اشتباه عمل کرده و شروع به تولید سریع سلول‌های پوستی می‌کند. سیستم ایمنی شامل یک نوع سلول به نام سلول‌های T است. یک محرک باعث می‌شود که سلول T مانند زمانی که در حال جنگیدن علیه عفونت‌ها است یا زمانی که زخمی در حال التیام است رفتار کند. آن‌ها مواد شیمیایی تولید می‌کنند که باعث ایجاد التهاب و در پسوریازیس باعث رشد زیاد سلول‌های پوستی می‌شود.به ‌طور طبیعی سلول‌های پوست هر 21 تا 28 روز جایگزین می‌شوند اما در بیماران مبتلا به پسوریازیس این مدت به حدود 2 تا 6 روز کاهش می‌یابد.

علل و علائم

این ‌که چه چیزی باعث این برانگیخته شدن و تحریک شدن سیستم ایمنی بدن می‌شود هنوز مشخص نیست اما استرس، اضطراب، آسیب ‌دیدگی‌های پوستی، عفونت و تغییرات هورمونی می‌تواند باعث شعله ‌ور شدن علائم پسوریازیس در افراد مبتلا به این بیماری شود.

برخی داروهای محرک مانند لیتیوم، داروهای ضد مالاریا، کوئیندین و ایندومتاسین می‌توانند باعث تشدید بیماری شوند. برخی از بیماران مبتلا به پسوریازیس به آلرژی، رژیم‌های غذایی و تغییرات آب و هوایی واکنش نشان می‌دهند که البته هنوز اثبات نشده است.

بیماری پسوریازیس مسری و واگیردار نیست اما افراد مبتلا به این بیماری در برخی موارد مورد محرومیت‌های اجتماعی و تبعیض قرار می‌گیرند. این بیمار به ‌طور متفاوتی بر افراد تأثیر می‌گذارد که این تأثیر هم می‌تواند فیزیکی و هم روانی باشد.

سلول‌های پوستی دائماً در حال ریزش هستند اما در پسوریازیس هم‌ سلول‌های مرده و هم‌ سلول‌های زنده روی سطح پوست جمع می‌شوند زیرا فرایند جایگزینی سلولی با سرعت زیادی اتفاق می‌افتد.این می‌تواند باعث قرمز شدن، پوسته پسته شدن و ایجاد تکه‌های پوستی خشن شود که با پوسته‌های نقره‌ای پوشیده شده‌اند و به‌ سادگی می‌ریزند. چه کسانی بیشتر در معرض ابتلا به پسوریازیس هستند

احتمال ابتلا به پسوریازیس در مردان و زنان برابر است و ممکن است در هر سنی رخ دهد اما عموماً این بیماری در سنین بین 15 تا 30 سال و دوباره بین سنین 50 تا 60 سال شایع‌تر است. سن متوسط ابتلا به پسوریازیس 28 سالگی است.

افراد مبتلا به بیماری‌های قلبی عروقی و سندرم متابولیک بیش از دیگران در معرض ابتلا به این بیماری هستند.

تحقیقات نشان می‌دهد که عوامل ژنتیکی در ابتلا به این بیماری مؤثر هستند و این بیماری ممکن است در اعضای یک خانواده منتقل شود. حدود یک نفر از هر سه نفر افرادی که اقوام نزدیک آن‌ها به پسوریازیس مبتلا بوده‌اند به این بیماری گرفتار شده‌اند.

انواع پسوریازیس

پسوریازیس اشکال مختلفی دارد که ما در اینجا به بررسی آنها می‌پردازیم

پسوریازیس پلاکی حدود 80 درصد افراد مبتلابه پسوریازیس به این نوع پسوریازیس مبتلا هستند. این نوع پسوریازیس به شکل برآمدگی‌های پوستی متورم، ضایعات پوستی قرمزرنگ بوده که با پوسته سفید و نقره‌ای پوشیده شده‌اند و معمولاً در آرنج‌ها، زانوها، پوست سر و قسمت پایین کمر دیده می‌شود.

پسوریازیس معکوس

پسوریازیس معکوس در زیر بغل، کشاله ران، زیر سینه و در چین‌وچروک‌های اطراف ناحیه تناسلی و باسن دیده می‌شوند.پسوریازیس معکوس در ابتدا به شکل ضایعات پوستی قرمزرنگ دیده می‌شوند که معمولاً اندازه آن مشابه پسوریازیس پلاکی نیست. این نوع پسوریازیس هموار و درخشنده به نظر می‌رسند.

پسوریازیس ارترودرمیک

پسوریازیس اریترودرمیک یک نوع پسوریازیس التهابی خاص است که قسمت زیادی از بدن را در برگرفته و باعث می‌شود که سطح بدن قرمز آتشی به نظر می‌رسد.این بیماری معمولاً در افرادی که پسوریازیس پلاکی ناپایدار دارند و در قسمت‌هایی از بدن که مرز ضایعات به‌درستی مشخص نیست دیده می‌شوند.علاوه بر اریتما یا قرمز شدن پوست، پوست لایه‌لایه شده و می‌ریزد که همراه با درد و خارش شدید است. پسوریازیس ارترودرمیک با عدم تعادل شیمیایی بدن ارتباط دارد. این می‌تواند باعث کاهش پروتئین و مایعات بدن شده و باعث ابتلا به بیماری‌های شدید شود.

پسوریازیس خالدار

پسوریازیس خالدار غالباً در دوران کودکی یا نوجوانی شروع می‌شود. این نوع پسوریازیس به شکل تاول‌های قرمز، کوچک و نقاط تکی روی پوست دیده می‌شوند که به ضخامت و خشنی آنچه در پسوریازیس پلاکی دیده می‌شود نیستند.

پسوریازیس پوسچولار یا چرک دار

پسوریازیس چرک ‌دار یا پوسچولار، بزرگسالان را بیش از کودکان تحت تأثیر قرار داده و کمتر از 5 درصد پسوریازیس‌ها را شامل می‌شود. این نوع پسوریازیس به شکل پوسچول‌های سفید یا تاول‌های چرکی غیر عفونی که اطراف آن‌ها را پوست قرمز پوشانده است در برخی از قسمت‌های بدن دیده می‌شوند برای مثال، دست‌ها و پاها یا حتی قسمت‌های بیشتری از بدن ممکن است دچار این نوع پسوریازیس شوند. این نوع از پسوریازیس عفونی نبوده و مسری و واگیردار نیستند.

آرتریت پسیوراتیک یا ورم مفاصل پسوریاتیک

تا 30 درصد از افراد مبتلابه پسوریازیس دچار آرتریت پسوریاتیک می‌شوند که باعث التهاب و آسیب‌دیدگی پیش‌رونده مفاصل می‌شود. این بیماری بیشتر در سنین بین 30 تا 50 سالگی اتفاق می‌افتد.افراد مبتلابه آرتریت پسوریاتیک بیش از سایرین در معرض ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی، افسردگی و بیماری‌های دیگر قرار دارند.

درمان پسوریازیس

داروهای موضعی

داروهای خوراکی

فوتوتراپی

لیزر درمانی

بایدها و نبایدها برای افراد مبتلابه پسوریازیس

بااینکه نمی‌توان از ابتلا به پسوریازیس پیشگیری کرد، اما با رعایت برخی نکات می‌توان با این بیماری مقابله کرد:

استرس خود را با یوگا، دارو یا هر دو کاهش دهید

روش‌های مقابله با پسوریازیس را بیاموزید

به رژیم غذایی خود برای حفظ وزن سالم بدن توجه داشته باشید و از مصرف غذاهای تحریک‌کننده پرهیز کنید

به گروه‌ها یا وبلاگ‌های حمایت‌کننده یا بپیوندید و با افراد مشابه، بیماری خود را در میان بگذارید

از استعمال دخانیات پرهیز کنیدو ناراحتی را کاهش دهد.