یک بیماری مزمن پوستی است که به علت اختلال در سیستم ایمنی آغاز میشود. علائم، عوامل بروز بیماری،
چگونگی تشخیص، شدت و درجه بیماری، امکان پیشگیری از ابتلای به آن و انواع درمانهای بیماری
پسوریازیس در مطلب حاضر بررسی شده است.
علائم پسوریازیس عبارتند از:
فلسی شدن پوست به همراه پینههای زبر قرمز یا صورتی برآمده؛
پوست خشک و ترکخورده که ممکن است خونریزی کند؛
خارش و سوزش و درد روی پوست؛
ضخیم شدن و برآمدگی ناخنها
تاولهای پر از چرک روی لکههای قرمز پوست (در موارد نادر).
این علائم میتوانند در هر جایی از بدن ظاهر شوند اما بیشتر روی زانوها، آرنجها و پوست سر ایجاد میشوند
عواملی که سبب بروز پسوریازیس میشود:
بیماری پسوریازیس به علت اختلال در سیستم ایمنی آغاز میشود. سیستم ایمنی از بدن شما در مقابل عفونت و
بیماری محافظت میکند.زمانیکه شما به پسوریازیس مبتلا میشوید، سلولهای (نوعی گلبول سفید خون به اشتباه
به سلولهای پوستی شما حمله میکنند. این تی باعث میشود سلولهای پوست به سرعت تولید و روی هم جمع
و متورم شوند.
اغلب مبتلایان در سنین ۱۵ تا ۳۵ سالگی به این بیماری دچار میشوند. بیماری پوستی پسوریازیس مسری
نیست و از طریق تماس فیزیکی به افراد دیگر منتقل نمیشود. با وجود این، پسوریازیس میتواند یک بیماری
ژنتیکی و ارثی باشد. همچنین این بیماری به بخشهای دیگر بدن شما منتشر نمیشود.
چگونه بیماری پسوریازیس تشخیص داده میشود؟
تشخیص پسوریازیس ممکن است به علت شباهتش با دیگر بیماریهای پوستی، مانند اگزما، سخت باشد. اگر فکر
میکنید به این بیماری مبتلا شدهاید، با پزشک خود مشورت کنید. پزشک شما معمولا با بررسی علائم و یک معاینه
فیزیکی ساده، این بیماری را تشخیص میدهد.
پزشک همچنین ممکن است برای کمک به تشخیص این بیماری، از پوست شما نمونهبرداری کند و آن را برای
بررسی بیشتر به در اختیار آزمایشگاه قرار دهد. در صورت نیاز، ممکن است او از شما بخواهد به پزشک
متخصص پوست مراجعه کنید.
پسوریازیس شما چقدر شدید است؟
بیماری پسوریازیس میتواند خفیف، متوسط یا شدید باشد. روشهای درمانی بستگی به این دارد که پسوریازیس
شما تا چه اندازه شدید باشد. اینکه چه مقدار از بدن شما تحت تأثیر این بیماری قرار گرفته است، شدت این
بیماری را مشخص میکند. کل دست (کف دست، انگشتها و انگشت شست) برابر یک درصد از سطح بدن شماست.
از سوی دیگر، شدت بیماری با بررسی اینکه چگونه پسوریازیس بر کیفیت زندگی بیمار تأثیر میگذارد نیز
ارزیابی میشود. برای مثال، پسوریازیس میتواند تأثیر جدی بر فعالیتهای روزانه فرد داشته باشد، حتی اگر
بخش کوچکی از بدن را مانند کف دست یا کف پا درگیر کرده باشد
درجههای مختلف پسوریازیس:
خفیف: علائم بیماری کمتر از سه درصد از بدن شما را درگیر میکند؛
متوسط: علائم بیماری بین ۳ تا ۱۰ درصد از بدن شما را درگیر میکند؛
شدید: علائم بیماری بیش از ۱۰ درصد از بدن شما را درگیر میکند.
آیا بیماری پسوریازیس قابل پیشگیری است؟
آیا میتوان از پسوریازیس پیشگیری کرد؟
بیماری پوستی پسوریازیس قابل اجتناب نیست، اما شما میتوانید آن را کنترل کنید. افراد مبتلا به پسوریازیس
ممکن است در دورههای زمانی هیچ نشانهای نداشته باشند اما ناگهان بیماریشان عود کند و علائم آن نمایان
شود.
استرس
پوست خشک
محرکهای پوستی
آب و هوای سرد
سیگار کشیدن
عفونتهایی مانند سرماخوردگی و گلو درد میکروبی
بیماریهایی که سیستم ایمنی را تضعیف میکنند
داروهای خاص مانند بتا بلاکرها برای درمان فشار خون بالا
آیا ممکن است به آرتریت (ورم مفاصل) پسوریاتیک مبتلا شوید؟
حدود ۱۱ درصد از افرادی که به پسوریازیس مبتلا میشوند، دارای ورم مفاصل پیوریاتیک نیز هستند. به هر
حال، تقریبا ۳۰ درصد از مبتلایان به بیماری پوستی پسوریازیس،درنهایت گرفتار ورم مفاصل پسوریاتیک
میشوند.
شکلهای خفیف ورم مفاصل پسوریاتیک ممکن است تشخیص داده نشود. با وجود این، مهم است که در همان ابتدا
ورم مفاصل پسوریاتیک درمان شود تا از آسیب دائمی به مفصل جلوگیری شود.
چه راههایی برای درمان پسوریازیس وجود دارد؟
چندین روش درمانی برای درمان بیماری پسوریازیس وجود دارد. ابتدا از داروهای بدون نسخه برای مرطوب
نگه داشتن پوست استفاده کنید. لوسیون بدن میتواند برای جلوگیری از خشکی پوست مناسب باشد. استفاده از
لوسیونهای مناسب میتواند پوستهها و لکههای پوستی زبر را برطرف کند.
از نمک اپسوم، نمک بحرالمیت، روغن حمام یا جوی دوسر در وان حمام استفاده کنید. این مواد میتوانند قرمزی
پوست و خارش پوست را کاهش دهند و فلسهای ایجادشده روی پوست را محو کند.
اگر این روشهای درمانی مؤثر واقع نشد پزشک میتواند داروهای موضعی تجویز کند که شامل کرم، پماد،
لوسیون و ژلهای تجویزی است. داروی تجویزی را روی قسمت آسیبدیده پوست بمالید و با یک پوشش
پلاستیکی آن را بپوشانید تا دارو روی پوستتان باقی بماند. شما میتوانید از شامپوی مخصوص پسوریازیس
پوست سر استفاده کنید
پزشک ممکن است داروهای تزریقی یا قرص برای شما تجویز کند. این نوع داروها برای موارد پسوریازیس
شدید تجویز میشوند یا زمانی که بیماری در نقاط مختلف بدن گسترش یافته است.
برخی از این داروها میتوانند عوارض جانبی داشته باشند. این داروها معمولا برای مدت زمان کوتاه استفاده
میشود، مانند وقتی که نشانههای بیماری بروز کردند؛ پس بهتر است از مصرف خودسرانه آنها اجتناب کنید.
آیا نور خورشید میتواند به درمان پسوریازیس کمک کند؟
آیا نور خورشید در درمان پسوریازیس موثر است؟
نور خورشید به درمان پسوریازیس کمک میکند اما از قرارگرفتن در زیر نور خورشید برای مدت زمان طولانی
اجتناب کنید. آفتابسوختگی شرایط بیماری شما را وخیمتر میکند. با پزشک خود در مورد چگونگی قرار گرفتن
در معرض نور خورشید به عنوان یک روش درمانی مشورت کنید.
آفتاب سوختگی : راههای کنترل و روشهای جلوگیری از آفتاب سوختگی
اگر نشانههای بیماری به قسمتهای خاصی از بدن شما محدود شود، نور درمانی میتواند گزینه خوبی برای
درمان باشد. در این روش درمانی قسمت آسیبدیده پوست در معرض اشعه فرابنفش قرار میگیرد.
گاهی ممکن است برای حساس کردن پوست خود نسبت به دریافت نور، از داروی پسورالن استفاده کنید. این
روش «پووا-درمانی» (PUVA Therapy) نام دارد.
سالانه حدود بیست هزار کودک زیر ۱۰ سال به پسوریازیس مبتلا میشوند. گاهی اوقات پسوریازیس با سایر
بیماریهای پوستی اشتباه گرفته میشود و به درستی تشخیص داده نمیشود.
نشانههای این بیماری در کودکان شامل ناهمواری و تغییر رنگ در سطح ناخنها، پوستهپوسته شدن شدید پوست
سر، درماتیت و التهاب پوست در ناحیه پوشک کودک یا لکههایی شبیه آنچه است که در پسوریازیس بزرگسالان
روی بدن ایجاد می شود.
اگرچه پسوریازیس در نوزادان خیلی شایع نیست، امکان ابتلا آنها به این بیماری بعید نیست. تنها مشاهدات دقیق
میتواند تعیین کند که آیا نوزاد دارای بیماری پسوریازیس است یا خیر.
اگر یکی از والدین این بیماری را داشته باشد، به احتمال ۱۰ درصد کودک آنها نیز به این بیماری مبتلا میشود.
اگر هر دو والدین این بیماری را داشته باشند، این احتمال تا ۵۰ درصد افزایش مییابد.
آیا میتوان ابتلا به بیماری پوستی پسوریازیس را پیش بینی کرد؟
ابتلا به این بیماری به هیچ عنوان قابل پیشبینی نیست. بر اساس این مقاله، دانشمندان معتقدند که حداقل ۱۰
درصد از کل جمعیت، یک یا چند ژن را به ارث میبرند که آنها را مستعد ابتلا به بیماری پسوریازیس میکند. به
هر حال، تنها ۲ تا ۳ درصد از این جمعیت به این بیماری مبتلا میشوند.